Söke’nin Tarihi ve Coğrafi Yapısı
Söke’nin geçmişi Bizans dönemine kadar uzanır. Antik dönemlerde Yunanca "Σ?κια (Sokia)" ve "Aneon" olarak anılan bölge, 1300’lü yıllarda Aydın Bey tarafından yöreye yerleştirilen Türkmen aşiretlerinden biri tarafından bugünkü hâlini almaya başlamıştır. Aşiretin lideri, dedesi Süleyman Şah’ın anısını yaşatmak amacıyla Söke’yi merkez olarak seçmiştir.
1426 yılında Menteşe Beyliği'nin merkezi olan Söke, Osmanlı döneminde Aydın Vilayeti'ne bağlı Menteşe Sancağı’nın idare merkezi olarak önemini korumuştur. 17. yüzyıldan itibaren Kaptanpaşa Eyaleti'ne bağlanan ilçe, 1841 yılında Aydın Eyaleti’ne (1861'den sonra Aydın Vilayeti) bağlı Sığla Sancağı’na kaza statüsüyle dâhil olmuştur. Cumhuriyet’in ilanından sonra ise 1924 yılında Aydın iline bağlı bir ilçe hâline gelmiştir.
Ege Denizi'nin doğal ve tarihi güzelliklerle çevrili orta kıyısında, Büyük Menderes Nehri’nin yakınlarında yer alan Söke; verimli arazileriyle bilinen Söke Ovası'nın kuzey ve kuzeybatı kesimlerinde konumlanmıştır. Aydın’a 54 km, İzmir’e ise 120 km uzaklıkta yer alır. İlçenin komşuları doğuda Koçarlı, kuzeydoğuda Germencik, kuzeybatıda Kuşadası ve batıda Milas’tır.
1.088 km²’lik yüzölçümüne sahip olan Söke, deniz seviyesinden ortalama 23 metre yüksekliktedir. Yaklaşık 50 km uzaklıkta yer alan Bafa Gölü ise Söke ve Milas sınırları içerisinde kalmaktadır.
Coğrafi yapısında kuzeyde Samson, Gümüş ve Kemer Dağları; güneyde ise Beşparmak Dağları öne çıkar. Bölgede tipik Akdeniz iklimi hâkimdir: yazlar sıcak ve kurak, kışlar ise ılık ve yağışlı geçer. En fazla yağış Aralık, Ocak ve Şubat aylarında görülürken, kar yağışı oldukça nadirdir.
Söke'nin bitki örtüsü Akdeniz’e özgü maki türlerinden oluşur. Dağlık alanların yüksek kesimlerinde karaçam ve fıstık çamı yaygındır. Yamaçlarda zeytin ağaçları dikkat çekerken, ova düzlüğünde incir ve narenciye bahçeleri bulunur. Söke Ovası’nda ise buğday, arpa, yulaf ve mısır gibi tahılların yanı sıra pamuk, ayçiçeği, susam ve kanola gibi sanayi bitkileri de yoğun şekilde yetiştirilmektedir.
